Η ερευνητική ομάδα [στην οποία είναι μέλος ο υποψ. διδάκτορας Γεώργιος Κατσίκης] έφτιαξε μια διάταξη με μεταλλικά κομμάτια σε σχήμα Τ και Ι πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια και γύρω από τη διάταξη, τοποθετήθηκαν πηνία. Η επιφάνεια αυτή έχει το μέγεθος ενός μικρού γραμματοσήμου.
Τα περιμετρικά πηνία δημιουργούν μαγνητικό πεδίο, το οποίο μπορούσε να ελέγχει την κίνηση των σταγωνιδίων του μαγνητικού υγρού μέσα στους σχηματισμούς Τ και Ι.
Το σχήμα των ράβδων βοηθούσε στη μεταβολή του μαγνητικού πεδίου στο εσωτερικό της διάταξης και έτσι τα μαγνητικά σταγονίδια νερού μπορούσαν να μετακινηθούν προς μια προκαθορισμένη κατεύθυνση, επιτρέποντας στους ερευνητές να ελέγξουν τον υπολογιστή. Σε αυτό το στάδιο, κάθε σταγόνα νερού έχει περίπου το μέγεθος του κεφαλιού μιας καρφίτσας.
Μπορεί ο επεξεργαστής αυτός να είναι αρκετά πιο αργός σε σχέση με τους "συμβατικούς" επεξεργαστές, ωστόσο αν στη θέση του νερού υπάρχει ένα υδατικό διάλυμα μίας χημικής ουσίας, τότε θα καθιστούσε τον υπολογιστή ένα πολύπλοκο σύστημα διανομής.
Όπως τονίζει ο Manu Prakash που εργάζεται σε αυτό το project περίπου 10 χρόνια, στόχος των ερευνητών δεν είναι να ανταγωνιστούν τους συμβατικούς επεξεργαστές, αλλά να κατασκευάσουν ένα νέο υπολογιστή που θα χειρίζεται και θα ελέγχει με ακρίβεια την φυσική ύλη.
Επόμενος στόχος είναι η μείωση του μεγέθους και η εκτέλεση υπολογισμών με ακρίβεια.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στην....
Διαβάστε περισσότερα στο: gr.pcmag.com