Τότε θα τεθεί σε εφαρμογή ένα μακροπρόθεσμο νομοσχέδιο για το διαδίκτυο και θα θέσει τα θεμέλια για ένα εθνικό δίκτυο στο οποίο οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου θα ελέγχονται από την Roskomnadzor, την υπηρεσία τηλεπικοινωνιών της Ρωσίας. Ο στόχος είναι να δοθεί στη Ρωσία η δύναμη να...
αποσυνδεθεί από το παγκόσμιο διαδίκτυο σε περίπτωση κυβερνοπολέμου και να δημιουργήσει, εν τω μεταξύ, μια θωρακισμένη εκδοχή του διαδικτύου που θα είναι εγκεκριμένη από τους Ρώσους. Θα παρέχει επίσης στον Πρόεδρο Vladimir Putin, μεγαλύτερο έλεγχο των Ρώσων πολιτών.
Οι λεπτομέρειες του νομοσχεδίου είναι ατελείς. Το Ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA-Novosti λέει πως στόχος είναι η παροχή ενός "βιώσιμου, ασφαλούς και πλήρως λειτουργικού" διαδικτύου. Φημολογείται πως αυτό θα γίνει με την ανάπτυξη μιας δικής τους έκδοσης του συστήματος διευθύνσεων του διαδικτύου ώστε οι Ρώσοι χρήστες που προσπαθούν να μπουν σε διεθνή sites, θα παραπέμπονται αντ' αυτού στις Ρώσικες εκδόσεις. Οι κάτοικοι που θα θέλουν να μπουν στο Facebook για παράδειγμα, θα μεταφέρονται στο Ρώσικο κοινωνικό δίκτυο VK.
Ρώσοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι αυτό το αποκαλούμενο κρατικό διαδίκτυο θα προστατέψει την χώρα από το κακό, αλλά οι ειδικοί ισχυρίζονται πως θα μπορούσε να κάνει την Ρωσία και όλο το open web, ευάλωτα σε επιθέσεις.
Το Μεγάλο Firewall της Ρωσίας; Όχι ακριβώς
Με όλη τη συζήτηση περί clouds και ασύρματης συνδεσιμότητας, πολλοί άνθρωποι σκέφτονται το διαδίκτυο ως εφήμερο εργαλείο. Αλλά τροφοδοτείται από τεράστιες μονάδες διακομιστών, διασυνδεδεμένα καλώδια και υποδομές δικτύωσης που διασχίζουν τα σύνορα και τους ωκεανούς. Αυτό καθιστά δύσκολο τον έλεγχο, γι 'αυτό και ο νόμος της Ρωσίας στοχεύει στο βιβλίο διευθύνσεων του διαδικτύου, το Domain Name System (DNS).Στην ουσία, το DNS μετατρέπει μία διεύθυνση ιστού (όπως gr.pcmag.com), σε διεύθυνση IP (όπως 192.168.1.1) η οποία φέρνει την ιστοσελίδα που θέλετε. Το σύστημα της Ρωσίας χρησιμοποιεί έναν διακομιστή μεσολάβησης, για να κατευθύνει τα πακέτα πληροφοριών μακριά από τον προεπιλεγμένο δημόσιο ελεγκτή DNS, να εξετάσει την τοποθεσία των δεδομένων αυτών και να αποφασίσει αν θα επιτρέψει στην πληροφορία να περάσει, να αναδρομολογηθεί ή να μπλοκαριστεί τελείως.
Βλέπουμε παραδείγματα τέτοιου είδους ελέγχου από χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και η Κίνα. Αλλά σύμφωνα με τον Alex Henthorn-Iwane, Αντιπρόεδρο του Product Marketing της εταιρείας παρακολούθησης ThousandEyes, η Ρωσία ίσως δυσκολευτεί στην αναπαραγωγή του Μεγάλου Firewall της Κίνας, εν μέρη επειδή το διαδίκτυο της Ρωσίας δημιουργήθηκε με σκοπό να είναι ανοιχτό.
Η Κίνα περιόρισε την πρόσβαση στο διαδίκτυο εξ' αρχής, με το Κομμουνιστικό Κόμμα να νομοθετεί το 1996 (δύο χρόνια μετά την έλευση του διαδικτύου στην χώρα) πως όλοι οι πάροχοι υπηρεσιών θα αδειοδοτούνται από την κυβέρνηση και πως όλη η κίνηση του διαδικτύου θα περνά από κρατικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Έκτοτε, επένδυσε τεράστια χρηματικά ποσά στην προσπάθεια και ακόμα δεν είναι εντελώς κλειστό.
Η Ρωσία φημολογείται πως έχει ξοδέψει περίπου 300$ εκατομμύρια δολάρια στο σχέδιο της για το κρατικό διαδίκτυο. Ενώ όμως η χώρα έχει περιορίσει την πρόσβαση σε συγκεκριμένες υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια, από VPN έως και κρυπτογραφημένες εφαρμογές μηνυμάτων, ο Henthorn-Iwane λέει πως η Ρώσικη κυβέρνηση είναι απίθανο να ασκήσει τον έλεγχο, που κατάφερε η Κίνα με το Μεγάλο Firewall της, μέχρι την 1η Νοεμβρίου.
"Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη για το διαδίκτυο είναι ο μηχανισμός διασυνοριακού εμπορίου και η Ρωσία δεν θα μπορέσει να αναπαράγει κάθε υπηρεσία που παρέχεται από μη ρωσικές εταιρείες. Εάν η Κίνα επιτρέπει στις δυτικές εταιρείες να χρησιμοποιούν τα εργαλεία SAAS (λογισμικό ως υπηρεσία), αυτό σας λέει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό," λέει ο Henthorn-Iwane.
Λαμβάνοντας υπόψιν πως η Κίνα έχει επίσης υιοθετήσει ένα δυνατό οικοσύστημα ηλεκτρονικού εμπορίου και εφαρμογών, κάτι που η Ρωσία δεν έχει, αυτό κάνει περισσότερο απίθανο το γεγονός της "φυγής" της Ρωσίας από το διαδίκτυο.
Τίθεται επίσης υπό αμφισβήτηση από άποψη κυβερνοασφάλειας. "Αν οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου ή οι χώρες-κράτη θέλουν να εισβάλουν και να μολύνουν ένα μηχάνημα, να εξουσιάσουν και να ελέγξουν, δεν χρειάζεται μεγάλο bandwidth. Μπορείς να έχεις ένα διασυνοριακό κινητό τηλέφωνο και να μπεις στο εσωτερικό διαδίκτυο της χώρας. Για το θέμα αυτό, θα μπορούσατε να έχετε ανθρώπους στη χώρα, όπως κάνουν όλα τα μεγάλα κράτη, για να ενεργοποιηθούν σε πιθανό πόλεμο στον κυβερνοχώρο. "
Breaking the Internet
Ωστόσο, παρά τη χαμηλή πιθανότητα να κλείσει η Ρωσία τις πόρτες σε εξωτερικές συνδέσεις στο διαδίκτυο, η προτεινόμενη πολιτική είναι ενδεικτική μιας μεγαλύτερης τάσης μεταξύ των κυβερνήσεων: την δημιουργία ενός "splinternet."Ο όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 2001 για να περιγράψει "παράλληλα διαδίκτυα," ή πολλαπλά ιδιωτικά δίκτυα που υπάρχουν για την αποφυγή της αυστηρής και εναλλασσόμενης κυβερνητικής νομοθεσίας. Πλέον είναι πιθανό ο όρος να χρησιμοποιηθεί για τα δευτερεύοντα δίκτυα που τρέχουν οι κυβερνήσεις αυτές.
Η ιδέα αυτή δεν είναι ξένη προς τη Δύση. Το Twitter, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, το οποίο υπόκειται συχνά σε κριτική από χρήστες στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή δεν λαμβάνει επαρκείς ενέργειες εναντίον λευκών υπερασπιστών και άλλων κακών παραγόντων, εμποδίζει τους ίδιους επιβλαβείς χρήστες στη Γερμανία βάσει απαίτησης από το νόμο. Η Google συμφώνησε επίσης να αλλάξει ονόματα και.....
Διαβάστε περισσότερα στο: gr.pcmag.com