Καναδοί και Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν γενετικά
τροποποιημένα δέντρα (συγκεκριμένα λεύκες), που διασπώνται πιο εύκολα,
γεγονός που διευκολύνει την παραγωγή τόσο χαρτοπολτού και άλλων
παραγώγων του ξύλου, όσο και βιοκαυσίμων. Το επίτευγμα σημαίνει ότι στο μέλλον η επεξεργασία της ξυλείας θα
απαιτεί λιγότερες χημικές ουσίες και λιγότερη ενέργεια, ενώ θα έχει και
λιγότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις - εφόσον βέβαια κανείς αποδεχτεί ως
φυσικό και αποδεκτό γεγονός την... μετάλλαξη των φυτών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σον Μάνσφιλντ του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας και τον βιοχημικό Τζον Ραλφ του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν - Μάντισον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το "Nature" και το "New Scientist", εισήγαγαν ένα γονίδιο (που προέρχεται από το βότανο «κινεζική αγγελική») και τροποποίησαν κατάλληλα τη λιγνίνη, έτσι ώστε να διασπάται με μεγαλύτερη ευκολία.
Η λιγνίνη αποτελεί βασικό συστατικό της κυτταρικής μεμβράνης των περισσότερων φυτών και συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά εμπόδια στην επεξεργασία του ξύλου τόσο για την χαρτοβιομηχανία, όσο και για την αναδυόμενη βιομηχανία βιοκαυσίμων (το ξύλο, για να διασπαστεί, πρέπει να υποβληθεί επί ώρες σε καυτό «μπάνιο» καυστικής σόδας σε θερμοκρασία 170 βαθμών Κελσίου).
Μέχρι σήμερα, η λιγνίνη -ένα ανθεκτικό πολυμερές που αποτελεί το 20% έως 25% του δέντρου- πρέπει να αφαιρεθεί από το ξύλο, μια δαπανηρή, ενεργοβόρα και επιβαρυντική για το περιβάλλον διαδικασία. Η γενετική τροποποίηση του φυτού, ώστε η λιγνίνη να είναι πιο «φιλική» στη βιομηχανική επεξεργασία της, λύνει τα χέρια των παραγωγών - χωρίς να επηρεάζει αρνητικά την ανθεκτικότητα των ίδιων των δέντρων.
Προηγούμενες προσπάθειες γενετικής τροποποίησης (με το μπλοκάρισμα γονιδίων που παρήγαγαν τη λιγνίνη), είχαν οδηγήσει σε «φιάσκο», επειδή τα δέντρα γίνονταν είτε πολύ κοντά, είτε ευάλωτα στους ανέμους, στα έντομα και στους παθογόνους μικροοργανισμούς - κάτι που φαίνεται πως αποφεύχθηκε αυτή τη φορά, αν και ακόμη δεν έχει αποδειχτεί η ανθεκτικότητα των μεταλλαγμένων δέντρων εκτός θερμοκηπίου.
«Αποτελεί πραγματικά μοναδικό κατόρθωμα ότι σχεδιάσαμε δέντρα για....
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σον Μάνσφιλντ του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας και τον βιοχημικό Τζον Ραλφ του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν - Μάντισον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το "Nature" και το "New Scientist", εισήγαγαν ένα γονίδιο (που προέρχεται από το βότανο «κινεζική αγγελική») και τροποποίησαν κατάλληλα τη λιγνίνη, έτσι ώστε να διασπάται με μεγαλύτερη ευκολία.
Η λιγνίνη αποτελεί βασικό συστατικό της κυτταρικής μεμβράνης των περισσότερων φυτών και συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά εμπόδια στην επεξεργασία του ξύλου τόσο για την χαρτοβιομηχανία, όσο και για την αναδυόμενη βιομηχανία βιοκαυσίμων (το ξύλο, για να διασπαστεί, πρέπει να υποβληθεί επί ώρες σε καυτό «μπάνιο» καυστικής σόδας σε θερμοκρασία 170 βαθμών Κελσίου).
Μέχρι σήμερα, η λιγνίνη -ένα ανθεκτικό πολυμερές που αποτελεί το 20% έως 25% του δέντρου- πρέπει να αφαιρεθεί από το ξύλο, μια δαπανηρή, ενεργοβόρα και επιβαρυντική για το περιβάλλον διαδικασία. Η γενετική τροποποίηση του φυτού, ώστε η λιγνίνη να είναι πιο «φιλική» στη βιομηχανική επεξεργασία της, λύνει τα χέρια των παραγωγών - χωρίς να επηρεάζει αρνητικά την ανθεκτικότητα των ίδιων των δέντρων.
Προηγούμενες προσπάθειες γενετικής τροποποίησης (με το μπλοκάρισμα γονιδίων που παρήγαγαν τη λιγνίνη), είχαν οδηγήσει σε «φιάσκο», επειδή τα δέντρα γίνονταν είτε πολύ κοντά, είτε ευάλωτα στους ανέμους, στα έντομα και στους παθογόνους μικροοργανισμούς - κάτι που φαίνεται πως αποφεύχθηκε αυτή τη φορά, αν και ακόμη δεν έχει αποδειχτεί η ανθεκτικότητα των μεταλλαγμένων δέντρων εκτός θερμοκηπίου.
«Αποτελεί πραγματικά μοναδικό κατόρθωμα ότι σχεδιάσαμε δέντρα για....
Διαβάστε περισσότερα στο: www.nooz.gr